ﻫﺪف اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺳﺎزی ﻣﺪارس و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺷﻬﺮ ﻟﺮدﮔﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
اﯾﻦﭘﮋوﻫﺶ ﮐﺎرﺑﺮدی و از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ می‌باشد. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﻣﺘﺸﮑﻞ از داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺷﻬﺮ ﻟﺮدﮔﺎن ﮐه نمونه آﻣﺎری ﺑﺮاﺑﺮ ۳۸۴ ﻧﻔﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ.
اﺑﺰار جمع‌آوری داده‌ها در ﭘﮋوﻫﺶ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ هوشمند سازی ﻣﺤﻘﻖ ساخته و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺑﻨﺪورا ﮐﻪ رواﯾﺎﯾﯽ آن ﺗﻮﺳﻂ اﺳﺎﺗﯿﺪ و ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ آن ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺿﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎ کرون باخ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺷﺪ؛ و ﺑﺮای تجزیه‌وتحلیل اﻃﻼﻋﺎت از آزﻣﻮن ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن و رگرسیون ﺑﻪ ﮐﻤﮏ نرم‌افزار SPSS اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ.
ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داد ﻣﻌﻠﻤﺎن، روش‌های ارائه درس و اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻣﺎدی و اﻧﺴﺎﻧﯽ و نرم افزار هوشمند سازی مدارس در ﻣﺪارس ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺑﺮ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺷﻬﺮ ﻟﺮدﮔﺎن اﺛﺮﮔﺬار اﺳﺖ.
مقدمه ای بر راﺑﻄﻪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺳﺎزی ﻣﺪارس و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶ آﻣﻮزان
اﻣﺮوزه مهم‌ترین دﻏﺪﻏﻪ ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ و ﭘﺮورﺷﯽ ﯾﮏ ﮐﺸﻮر، اﯾﺠﺎد ﺑﺴﺘﺮی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ رﺷﺪ و ﺗﻌﺎﻟﯽ سرمایه‌های ﻓﮑﺮی در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ و داﻧﺎﯾﯽ ﻣﺤﻮر می‌باشد.
ﺑﺮای آن‌که ﻫﻤﻪ گروه‌های اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻗﺎدر ﺑﺎﺷﻨﺪ به‌طور مؤثر در ﭼﻨﯿﻦ جامعه‌ای ﻣﺸﺎرﮐﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ، ﺧﻼﻗﯿﺖ، ﻧﻮآوری و ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻓﻌﺎل و ﺳﺎزﻧﺪه را ﺑﯿﺎﻣﻮزﻧﺪ ﺗﺤﻘﻖ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺠﺪد و ﻧﻮﯾﻨﯽ از ﻧﻘﺶ و ﮐﺎرﮐﺮد مدرسه‌ها به‌عنوان اصلی‌ترین ﻧﻬﺎد آﻣﻮزﺷﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ می‌باشد.
ﻣﺪارس هوشمند روﯾﮑﺮد ﺟﺪﯾﺪ آﻣﻮزﺷﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﯿﻖ ﻓﻨﺎوری اﻃﻼﻋﺎت و برنامه‌های درﺳﯽ، ﺗﻐﯿﯿﺮات اﺳﺎﺳﯽ در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﯾﺎددﻫﯽ-ﯾﺎدﮔﯿﺮی را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ در اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﻧﻘﺶ ﻣﻌﻠﻢ به‌عنوان راﻫﻨﻤﺎ و ﻧﻪ انتقال‌دهنده داﻧﺶ، ﻧﻘﺶ دانش‌آموز به‌عنوان ﻋﻀﻮ ﻓﻌﺎل، ﺧﻼق، ﻧﻘﺎد و مشارکت‌جو، به‌جای ﻋﻀﻮی ﻣﻨﻔﻌﻞ و مصرف‌کننده داﻧﺶ و ﻧﻈﺎم ارزﺷﯿﺎﺑﯽ به‌صورت ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻣﺤﻮر ﻧﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺤﻮر، تغییر خواهد ﻧﻤﻮد.
هوشمند سازی مدارس در قرن بیست و یکم
ﻣﺪارس ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ از دﺳﺘﺎوردﻫﺎی ﻣﻬﻢ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﻨﺎوری اﻃﻼﻋﺎت در برنامه‌های آموزش‌وپرورش می‌باشد ﮐﻪ فواید و آﺛﺎر و ﻧﺘﺎﯾﺞ آن نه‌تنها در ﻣﺤﯿﻂ آﻣﻮزﺷﯽ تأثیرات ﺧﻮد را ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺤﻮﻟﯽ ﻧﻮﯾﻦ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﺠﺎرب واﻗﻌﯽ ﻣﺤﯿﻂ زﻧﺪﮔﯽ داﻧﺶ آﻣﻮزان و ﻓﺮدای آن‌ها ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
در ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ ﺗﺼﻮر آن اﺳﺖ ﮐﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان به‌جای کیف‌های ﻣﻤﻠﻮ از کتاب‌های درﺳﯽ ﺣﺠﯿﻢ، ﺑﺎ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮﻫﺎی ﮐﯿﻔﯽ سر کلاس درس ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ.
ﺣﯿﺪری، ﺑﺮوز ﺗﺤﻮﻻت ﮔﺴﺘﺮده درزمینهٔ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ و ارﺗﺒﺎﻃﺎت، ﺗﻐﯿﯿﺮات عمده‌ای را در عرصه‌های ﻣﺘﻔﺎوت ﺣﯿﺎت ﺑﺸﺮی ﺑﻪ دﻧﺒﺎل داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﻓﻨﺎوری اﻃﻼﻋﺎت و ارﺗﺒﺎﻃﺎت در ﺗﻤﺎﻣﯽ عرصه‌های اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺗﺤﻮﻻت گسترده‌ای اﯾﺠﺎد ﮐﺮده و ﺟﻮاﻣﻊ ﺳﻨﺘﯽ را ﺑﻪ ﺟﻮاﻣﻊ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ و داﻧﺎﯾﯽ ﻣﺤﻮر ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮده اﺳﺖ.
ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ عرصه‌ها ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ در ﺳﺎﺧﺘﺎر آﻣﻮزﺷﯽ اﺳﺖ. ازآنجاکه آﻣﻮزش رﮐﻦ اﺻﻠﯽ در ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﻫﺮ ﮐﺸﻮر اﺳﺖ آﻣﻮزش اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ، اﻣﺮوز از جدی‌ترین، ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ و مطمئن‌ترین روش‌ها و توسعه آموزش‌های ﻓﺮدی و ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آن داﻧﺶ آﻣﻮزان می‌آموزند و ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ، دﯾﺘﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺮده و ﭼﮕﻮﻧﻪ آن را ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪ.
اﯾﺠﺎد ﻣﺪارس ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ در ﻫﻤﯿﻦ راﺳﺘﺎ ﯾﮑﯽ از اﻟﺰاﻣﺎت ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺎﻻخص ﻋﺎﻣﻞ ﺟﻮان ﻣﺎ ﻣﺤﺴﻮب می‌شود. در اﯾﻦ ﻣﺪارس ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ در ﻧﺤﻮه ﺗﺪرﯾﺲ و ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ می‌گذارد و ﮐﻨﺘﺮل و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آن ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻓﻨﺎوری ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ و ﺷﺒﮑﻪ اﻧﺠﺎم می‌گیرد و ﻣﺤﺘﻮای اﮐﺜﺮ دروس آن اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ و ﺳﯿﺴﺘﻢ ارزﺷﯿﺎﺑﯽ و ﻧﻈﺎرت آن ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ. ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﻮﯾﻦ آﻣﻮزش اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﻓﻮاﯾﺪ و ﻣﺰاﯾﺎی منحصربه‌فردی را ﺑﺮای اﻓﺮاد، سازمان‌ها و ﻣﺮاﮐﺰ آﻣﻮزﺷﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد.
مدارس هوشمند و رویکرد آموزش و پرورش
واژه‌ی ﻣﺪارس ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﭼﻨﺪی اﺳﺖ در ادﺑﯿﺎت آموزش‌وپرورش ﻣﺎ واردشده اﺳﺖ و فعالیت‌های ارزﺷﻤﻨﺪی ﻧﯿﺰ وﻟﻮ به‌صورت ﭘﺮاﮐﻨﺪه در اﯾﻦ ﺣﻮزه انجام‌شده اﺳﺖ.
وزارت آموزش‌وپرورش ﺑﺎ اﻟﻬﺎم از آموزه‌های دﯾﻨﯽ و ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت زﻣﺎﻧﯽ و به‌منظور ﺗﺤﻘﻖ اﻫﺪاف ﺳﻨﺪ چشم‌انداز اﯾﺮان در ﺳﺎل ۳۸۴۴ و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻋﺎﻟﯿﻪ ﻧﻈﺎم ﺗﻌﻠﯿﻢ و ﺗﺮﺑﯿﺖ و ﮔﺴﺘﺮش ﻋﺪاﻟﺖ آﻣﻮزﺷﯽ، اﻗﺪام ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺳﺎﺧﺘﺎر، ﺟﺎﯾﮕﺎه، ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ، ﺷﺮاﯾﻂ و ﺿﻮاﺑﻂ توسعه‌ی ﻣﺪارس ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎی ﻋﻠﻤﯽ، بین‌المللی و ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﻮﻣﯽ در ﺳﻄﺢ ﮐﺸﻮر ﻧﻤﻮده اﺳﺖ.
ازاین‌رو ﺑﺮای ﻧﯿﻞ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف، ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻫﻤﺘﯽ ﻣﻀﺎﻋﻒ داﺷﺘﻪ ﮐﻪ ازجمله ﻋﻮاﻣﻞ اﺻﻠﯽ آن می‌توان ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﮕﺮش در شیوه‌ی آﻣﻮزش و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﺮاﮐﺰ آﻣﻮزﺷﯽ و ﭘﺮورﺷﯽ و ﻧﯿﺰ ﺗﺄﻣﯿﻦ زیرساخت موردنیاز اﺷﺎره ﻧﻤﻮد.
ویژگی های مهم راﺑﻄﻪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺳﺎزی ﻣﺪارس
از مهم‌ترین ویژگی‌های ﻣﺪارس ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ:
داﻧﺶ آﻣﻮزان ﺑﺎ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﺴﺘﻘﻞ و اﺑﺮاز ﺧﻼﻗﯿﺖ، ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺎر می‌گیرند و ﻓﻀﺎی ﺣﺎﮐﻢ ﻣﻮﺟﺐ به‌کارگیری توانمندی‌های ﻣﺮﺑﯿﺎن، ﻣﻌﻠﻤﺎن و اوﻟﯿﺎ ﺑﺮای ﺗﻘﻮﯾﺖ آموزش‌وپرورش می‌شود و ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺪرﺳﻪ زﻣﯿﻨﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی و اﯾﺠﺎد اﻧﮕﯿﺰه و رﻏﺒﺖ را در داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻓﺮاﻫﻢ می‌کند.
ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﮐﺮدن ﻣﺪارس ﻋﻼوه برافزایش ﮐﺎراﯾﯽ کلاس‌ها، ﺑﺎ به‌کارگیری کلیپ‌های آﻣﻮزﺷﯽ و نرم‌افزار هوشمند سازی مدارس ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی داﻧﺶ آﻣﻮزان ﮐﻤﮏ می‌کند؛ ﭼﺮاﮐﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑُﻌﺪ ﺷﻨﯿﺪاری، ﺟﻨﺒﻪ دﯾﺪاری ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ آﻣﻮزش می‌شتابد.
داﻧﺶ آﻣﻮزان در ﻣﺪرﺳﻪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻧﻘﺶ یاددهنده و ﯾﺎدﮔﯿﺮﻧﺪه را بر عهده‌دارند. در اﯾﻦ ﻣﺪرﺳﻪ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ درﺳﯽ ﻣﺤﺪودﮐﻨﻨﺪه ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان اﺟﺎزه داد می‌شود از برنامه‌های درس ﺧﻮد ﻓﺮاﺗﺮ ﮔﺎم ﺑﺮدارﻧﺪ.
در اﯾﻦ ﻣﺪرﺳﻪ روش ﺗﺪرﯾﺲ بر اساس دانش‌آموز ﻣﺤﻮری اﺳﺖ. ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﻣﻬﺎرت ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن و ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﯾﺎددﻫﯽ ـ ﯾﺎدﮔﯿﺮی از راﻫﺒﺮدﻫﺎ و خط‌مشی‌های ﻣﺪرﺳﻪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ.
نظریه خود کار آمدی
ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از اﻫﺪاف آموزش‌وپرورش در ﻫﻤﻪ ﺟﻮاﻣﻊ، ﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﻓﺮاد اﺳﺖ ﺗﺎ خودکار آمد ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺮای این‌که ﻓﺮد بزرگ‌سالی خودکار آمد ﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ را در دوران ﻃﻔﻮﻟﯿﺖ و دانش‌آموزی در ﺧﻮد ﺑﭙﺮوراﻧﺪ. ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی از ﺗﺌﻮری ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ نشست ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی و اﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ به‌عنوان ﺳﺎزه اﺻﻠﯽ ﻣﻌﺮﻓﯽ می‌شود.
ﻓﺎﺗﺤﯽ ﭘﯿﮑﺎﻧﯽ و ﺷﮑﺮی، بندورا ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی را به‌عنوان قضاوت‌های افراد در ﻣﻮرد توانایی‌ها، ظرفیت‌ها و قابلیت‌هایشان ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﯾﮏ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﺧﺎص، ﺗﻌﺮﯾﻒ می‌کند. ﺧﻮد ﮐﺎرآﻣﺪی ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻓﺮد از توانمندی‌های ﺧﻮد در رسیدن ﺑﻪ اﻫﺪاف موردنظر اﺳﺖ.
ﺑﺎورﻫﺎی “ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی” ﯾﮑﯽ از راه‌هایی اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان اﻧﮕﯿﺰش، درﺑﺎره ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺑﺎورﻫﺎی داﻧﺶ آﻣﻮزان مفهوم‌سازی کرده‌اند. در دهه‌های ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی به‌عنوان ﯾﮏ رﻓﺘﺎر اﻧﮕﯿﺰﺷﯽ ﻣﻬﻢ در ﭘﮋوﻫﺶ رﻓﺘﺎر اﻧﺴﺎن، ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ.
این‌گونه درﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ درﺟﺎت ﺑﺎﻻی ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺑﻪ ﺳﻄﻮح افزایش‌یافته ﻋﻤﻠﮑﺮد، در ﺷﻤﺎری از ﺗﮑﺎﻟﯿﻒ ﻣﻨﺠﺮ می‌شود. ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺟﺎ و ﻫﻤﮑﺎران، ﺑﺎورﻫﺎی ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی، ﮐﻪ ﺑﺎورﻫﺎ و ﯾﺎ برداشت‌های ﻓﺮد از ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮش در اﻧﺠﺎم ﯾﮏ ﺗﮑﻠﯿﻒ اﺳﺖ، ﺳﺒﺐ می‌شود ﺗﮑﻠﯿﻒ موردنظر به‌صورت ﻣﻔﯿﺪ و مؤثر اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.
اﻓﺮاد خودکار آمد ﺑﻪ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺗﻔﮑﺮ و ﺗﻨﻈﯿﻢ اﻓﺮاد ﺧﻮد ﻧﻈﺎرت دارﻧﺪ، ﺗﻌﻬﺪات و ﻣﺸﮑﻼت را ﮐﻨﺘﺮل می‌کنند و ﺑﺎ موقعیت‌های ﺗﻬﺪﯾﺪآﻣﯿﺰ و چالش‌برانگیز ﺑﯿﺸﺘﺮ درﮔﯿﺮ می‌شوند. آن‌ها ﻣﺸﮑﻼت را ﭼﺎﻟﺶ می‌بینند ﻧﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪ و ﻓﻌﺎﻻﻧﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺟﺪﯾﺪ را ﺟﺴﺘﺠﻮ می‌کنند. ﯾﮑﯽ از موقعیت‌های چالش‌برانگیز ﺑﺮای ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن، ﺣﻮزه ﺗﺤﺼﯿﻞ اﺳﺖ.
اﻓﺮاد ﺑﺎ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺑﺎﻻ می‌توانند ﺑﺎ موقعیت‌های چالش‌برانگیز ﺑﯿﺸﺘﺮ درﮔﯿﺮ ﺷﻮﻧﺪ. اﯾﺸﺎن ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوی می‌توانند از راه‌حل‌های ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻬﺮه ﺑﺒﺮﻧﺪ و از ﺧﻮد اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺮای ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ.
برنامه درسی در مدارس هوشمند و سنتی
از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ برنامه‌های آﻣﻮزﺷﯽ در ﻣﺪارس ﺳﻨﺘﯽ، اﮐﺜﺮاً به‌صورت ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺤﻮر ﺑﻮده و بااستعدادها، توانایی‌ها، ﻧﯿﺎزﻫﺎ و شیوه‌های ﯾﺎدﮔﯿﺮی داﻧﺶ آﻣﻮزان ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ آﻫﻨﮓ ﻣﺨﺼﻮص ﺧﻮد را دارد، ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﺪارس ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ برنامه‌های درﺳﯽ انعطاف‌پذیر، اﻣﮑﺎن ﺗﺪرﯾﺲ ﺑﺎ شیوه‌های ﻧﻮﯾﻦ، داﺷﺘﻦ ﻃﯿﻒ وﺳﯿﻌﯽ از برنامه‌ها و روش‌های آﻣﻮزﺷﯽ و ﻣﺤﻮرﯾﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﻧﻘﺶ دانش‌آموز ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ تفاوت‌های ﻓﺮدی و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎ، ﻋﻼﺋﻖ و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎی آﻧﺎن می‌توانند در ﺟﻬﺖ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن و ﯾﺎ ﮐﺎﻫﺶ دادن اﯾﻦ ﺷﮑﺎف آﻣﻮزﺷﯽ ﻣﺆﺛﺮ و ﻣﻔﯿﺪ ﻓﺎﯾﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ و درواقع ﻫﺮ دانش‌آموز ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﻌﺪاد ﺧﻮد می‌تواند آﻣﻮزش ﺑﺒﯿﻨﺪ و ﯾﺎ به‌عبارت‌دیگر ﺳﯿﺴﺘﻢ آﻣﻮزش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺳﺘﻌﺪاد داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻣﺘﻐﯿﺮ اﺳﺖ.
تحقیق‌های زﯾﺎدی درﺑﺎره ﻣﺪارس ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ انجام‌گرفته اﺳﺖ. اﻣﺎ در اﯾﻦ تحقیق‌ها ﺑﻪ اﺛﺮ ﻣﺘﻐﯿﺮ واسطه‌ای ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪه و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ راﺑﻄﻪ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺳﺎزی ﻣﺪارس ﺑﺮ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶ آﻣﻮزان نپرداخته‌اند ﻟﺬا اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮات هوشمند سازی ﻣﺪارس ﺑﺮ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶ آﻣﻮزان می‌باشد ﮐﻪ آﯾﺎ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺳﺎزی ﻣﺪارس ﺳﺒﺐ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎدﮔﯿﺮی می‌شود، آﯾﺎ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮد ﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ می‌شود.
منبع: irijournals